Nadat met het droogleggen van de Haarlemmermeer in 1852 de bruikbaarheid van stoommachines voor polders definitief bewezen had, werden bij verschillende grote polders de windmolens vervangen door een stoommachine. De molens hadden altijd prima gefunctioneerd, maar als er na langdurige regenval een periode van windstilte volgde, dan konden ze de polders niet op peil houden. In zulke jaren ontstond er bij de boeren veel animo om de molens door machinegemalen te vervangen. Bij kleinere polders werd het werk van de molens vooral begin 20e eeuw overgenomen door elektrische en motorgemalen. De molens werden vaak gesloopt om verder geen onderhoudskosten te hebben. De vereniging De Hollandse Molen werd opgericht in 1923 met het doel molens in stand te houden, maar eerst in 1942 kwam er een verbod op afbraak van molens, dat overigens later weer ingetrokken werd. Pas jaren daarna kwamen er subsidies voor het onderhoud van molens als historische monumenten. De Groot Hemmeermolen van bijvoorbeeld Bartholomeus "Bart" Kraan 1885-1969 werd geheel afgebroken, en die van Gijsbertus “Gijs” van der Pouw Kraan 1874-1954 en van Hendrik Kraan 1892-1977 gedeeltelijk. Zo werd Bart in 1924 machinist van het gemaal van de Verenigde Hof-, Groot-en Klein-Hemmeerpolder in Warmond. Zijn zoon Maarten Kraan heeft die functie ook nog een paar jaar vervuld, toen zijn vader met pensioen ging.

Bron: Wim Rosema “De grote Kranen van de Rijnlandse molens”, een genealogisch overzicht van katholieke families Kraan in Rijnland, welke afstammen van het zeventiende-eeuwse echtpaar Jan Pietersz Craen, geboren in 1667 en Aechie Claesse van den Hoeck uit Reeuwijk.