Molenaar was een vak dat van vader op zoon overgedragen werd. In tijden dat er vrijwel geen onderwijs bestond, moesten kennis en vaardigheden in de praktijk geleerd worden. De vakkennis van een poldermolenaar was toen een kostbaar familiekapitaal. Daarmee kon je een baan krijgen die je voor de rest van je leven van een inkomen verzekerde, al was dat dan ook een minimaal inkomen. (De molenaar van de Groot Hemmeerpolder in Warmond bij voorbeeld kreeg gedurende de 19e eeuw 80 gulden maalloon per jaar). Posities met een officiële, vaste wedde waren eeuwenlang zeldzaam. Dit zal het beroep van molenaar een zekere status verleend hebben. Er vonden dan ook huwelijken plaats tussen molenaars families en boerenfamilies, terwijl boeren toch tot een klasse behoorden die meer kapitaal bezat. Het kapitaal van de molenaar bestond zoals gezegd uit zijn kennis van de techniek van de molen. Verder wist hij meestal ook alles van het boerenbedrijf en de visserij. En hij had een grote kennis van de weersverschijnselen, dat nodig was om te voorkomen dat de molen bij plotseling opkomend zwaar weer kapot zou draaien, wanneer hij niet op tijd stilgezet werd.

Het maalloon van poldermolenaar Cornelius Arisz Kraan 1741-1805 was vanaf 1766 tot aan zijn dood in 1805 vastgesteld op 30 gulden. Tientallen jaren is dit dus niet veranderd. Deze informatie is te vinden bij het Hoogheemraadschap van Rijnland, Rekeningen van de polder, genaamd de Hazerswoudse droogmakerij. (1M00)

Bron: Wim Rosema “De grote Kranen van de Rijnlandse molens”, een genealogisch overzicht van katholieke families Kraan in Rijnland, welke afstammen van het zeventiende-eeuwse echtpaar Jan Pietersz Craen, geboren in 1667 en Aechie Claesse van den Hoeck uit Reeuwijk.